Κώστας Καραντζούνης
«Οι κατά Χολστ πλανήτες» είναι τελικά επτά και όχι εννέα.
Το παράδοξο αυτό συμβαίνει επειδή απλούστατα ο Γκούσταβ Χολστ (1874-1934) δεν συμπεριέλαβε στη σύνθεσή του ούτε τη Γη ούτε τον Πλούτωνα, ο οποίος ανακαλύφθηκε 14 χρόνια μετά την ολοκλήρωση του έργου και μόλις 4 έτη πριν από το θάνατό του διάσημου Βρετανού μουσουργού.
Έτσι, «Οι πλανήτες» (έργο 32), που γράφονταν από το 1914 έως το 1916 και αρχικά έφεραν τον τίτλο «επτά ορχηστρικά κομμάτια», είναι ο Άρης, η Αφροδίτη, ο Ερμής, ο Κρόνος, ο Ουρανός, ο Ποσειδώνας και ο Δίας.
Ο μουσικός χαρακτήρας του κάθε μέρους συμβολίζει και μια διαφορετική έννοια: ο Άρης τον όλεθρο του πολέμου (μόλις είχε τελειώσει ο Α΄ Παγκόσμιος), ο Δίας την ευθυμία και τον πατριωτισμό, η Αφροδίτη τη γαλήνη και την ειρήνη, ο Ερμής τη ρευστότητα και την αστάθεια, ο Κρόνος τη σοφία και την αυστηρότητα του γήρατος, ο Ποσειδώνας το άπειρο του διαστήματος και ο Ουρανός τη μαγεία του σύμπαντος.
Ο Γκούσταβ Χολστ καταγόταν από οικογένεια με σκανδιναβικές, γερμανικές και ρωσικές ρίζες, η οποία είχε εγκατασταθεί στις αρχές του 19ου αιώνα στην Αγγλία. Ο Χολστ άρχισε να μελετά πιάνο από μικρή ηλικία υπό την επίβλεψη του πατέρα του που ήταν μουσικός. Σπούδασε στο Βασιλικό Κολέγιο Μουσικής του Λονδίνου, όπου συνδέθηκε φιλικά με τον φημισμένο Βρετανό συνθέτη Βων-Ουίλλιαμς.
Εργάστηκε για σύντομη περίοδο ως τρομπονίστας στην Σκωτική Ορχήστρα, αλλά αργότερα αποφάσισε να ασχοληθεί με τη διδασκαλία (Σχολείο Θηλέων του Αγίου Παύλου και Κολέγιο Μόρλεϊ), έτσι ώστε να έχει περισσότερο χρόνο για να συνθέτει.