Τα θηλυκά βατράχια προσποιούνται τους δικούς τους θανάτους για να αποφύγουν το σεξ με ανεπιθύμητα αρσενικά

Τα πρότυπα ζευγαρώματος και η αναπαραγωγική συμπεριφορά στο ζωικό βασίλειο είναι συναρπαστικές και μερικές φορές περίεργες εκδηλώσεις της φύσης. Από τραγούδια που εκτελούνται ως ένδειξη ερωτοτροπίας μέχρι βοηθητικές ενέργειες, όπως η βοήθεια στο «γδύσιμο» ενός συντρόφου, το ζωικό βασίλειο παρέχει πολλά ενδιαφέροντα παραδείγματα ποικίλης αναπαραγωγικής συμπεριφοράς. Ωστόσο, όταν πρόκειται για θηλυκούς Ευρωπαίους κοινούς βατράχους (Rana temporaria), έχουν βρει μερικούς έξυπνους τρόπους για να αποφύγουν ανεπιθύμητες καταστάσεις κατά το ζευγάρωμα.

Το ζευγάρωμα στο ζωικό βασίλειο μπορεί να ενέχει διάφορους κινδύνους και ακόμη και να οδηγήσει σε σοβαρές συνέπειες για τα εμπλεκόμενα άτομα, συμπεριλαμβανομένων πιθανών απειλών για την επιβίωσή τους, σημείωσε το επιστημονικό περιοδικό Royal Society Open Science .

Νέα έρευνα αποκαλύπτει ότι τα θηλυκά ευρωπαϊκά βατράχια έχουν αναπτύξει τρεις συγκεκριμένες στρατηγικές για να αποφύγουν τα παρείσακτα αρσενικά κατά το ζευγάρωμα. Αυτές οι στρατηγικές ονομάζονται «περιστροφή», «κλήσεις να αφεθούν» και «τονωτική ακινησία» ή «προσποιήσεις θανάτου».

Για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με την αναπαραγωγική συμπεριφορά βατράχων, οι κοινοί ευρωπαϊκοί βάτραχοι αποκαλούνται συχνά «εκρηκτικοί εκτροφείς». Μαζικές συναθροίσεις αρσενικών και θηλυκών συμβαίνουν την άνοιξη, όπου τα αρσενικά συχνά σκαρφαλώνουν στις πλάτες των θηλυκών κατά τη διάρκεια της ακμής, μια χαρακτηριστική θέση ζευγαρώματος. Τα αρσενικά μπορεί να προσπαθήσουν να ζευγαρώσουν με όσο το δυνατόν περισσότερα θηλυκά, δημιουργώντας μερικές φορές «μπάλες» από πολλούς βατράχους, κάτι που μπορεί να είναι επικίνδυνο για τα θηλυκά καθώς μπορεί να καταλήξουν να πνιγούν από τα πολλά αρσενικά στο νερό.

Η Δρ Caroline Dittrich του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Βερολίνου, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, περιγράφει τη συμπεριφορά ως «αηδιαστική», αλλά είναι ένας φυσικός μηχανισμός που αναπτύχθηκε από θηλυκούς βατράχους για να προστατευτούν.

Προηγουμένως, οι επιστήμονες υπέθεταν ότι οι θηλυκοί βάτραχοι παρέμεναν ως επί το πλείστον παθητικοί συμμετέχοντες στην αναπαραγωγική διαδικασία. Ωστόσο, η ερευνητική ομάδα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι θηλυκοί Ευρωπαίοι βάτραχοι έχουν τρεις διαφορετικές στρατηγικές για την αποφυγή των αρσενικών παρεμβατικών προόδων, ιδιαίτερα σε μικρότερα θηλυκά, οι οποίες είναι πιο αποτελεσματικές στην πρόληψη της αιμορραγίας. Αυτή η νέα ανακάλυψη δείχνει ότι οι θηλυκοί βάτραχοι αλληλεπιδρούν πολύ περισσότερο κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγής κατά τη διάρκεια του μαζικού ζευγαρώματος από ό,τι πιστεύαμε προηγουμένως.

Στο πλαίσιο της μελέτης, δύο θηλυκά βατράχια διαφόρων μεγεθών τοποθετήθηκαν σε κουτιά με έναν αρσενικό βάτραχο και η συμπεριφορά τους παρατηρήθηκε για μία ώρα. Όλες οι αλληλεπιδράσεις καταγράφηκαν σε βίντεο για μεταγενέστερη ανάλυση και μελέτη. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι μικρότερες γυναίκες χρησιμοποιούσαν και τους τρεις τύπους στρατηγικών αποφυγής πιο συχνά από τις μεγαλύτερες αντίστοιχές τους, αυξάνοντας την πιθανότητα επιτυχούς αποφυγής των ανδρών. Μεταξύ των θηλυκών βατράχων, το 83 τοις εκατό προτίμησε τη στρατηγική spinning, καθιστώντας την την πιο κοινή μέθοδο, ενώ το 48 τοις εκατό των θηλυκών χρησιμοποίησε τη στρατηγική απελευθέρωσης, μιμούμενοι τους ήχους που παράγουν τα αρσενικά.

Ο ερευνητής Dittrich εξήγησε ότι οι «κλήσεις απελευθέρωσης» χρησιμοποιούνται από τα αρσενικά για να επικοινωνήσουν με άλλα αρσενικά, σηματοδοτώντας τους ότι είναι αρσενικά και ζητώντας απελευθέρωση. Με αυτόν τον τρόπο, τα θηλυκά μπορούν να προσποιηθούν ότι είναι αρσενικά και να ξεγελάσουν τα αρσενικά πάνω τους για να μην τα κρατήσουν.

Επιπλέον, μερικά θηλυκά προσποιήθηκαν ότι ήταν νεκρά χρησιμοποιώντας τονική ακινησία ενώ βρίσκονταν σε άμφιο με αρσενικά. Αυτή η συμπεριφορά παρατηρήθηκε στο 33 τοις εκατό των γυναικών και συχνά συνδυαζόταν με άλλες στρατηγικές περιστροφής και απελευθέρωσης. Οι ερευνητές εικάζουν ότι αυτό μπορεί να είναι μια προσπάθεια των θηλυκών να δείξουν τη δύναμη και την αντοχή τους στα αρσενικά, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για πιο δυνατούς και πιο δυνατούς απογόνους.

Οι επιστήμονες πιστεύουν επίσης ότι η ανάλυση των επιπέδων της ορμόνης του στρες κορτικοστερόνης στους βατράχους θα μπορούσε να βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση αυτής της συμπεριφοράς. Αναγνωρίζουν επίσης ότι τα αποτελέσματα που προέκυψαν στο πείραμα του κουτιού μπορεί να είναι ελαφρώς διαφορετικά από τη συμπεριφορά των βατράχων στη φύση.

Η ερευνήτρια Caroline Dittrich σημείωσε ότι ακόμη και όταν μελετάμε τον κοινό βάτραχο, ο φυσικός κόσμος είναι πάντα ικανός για εκπληκτικές και απρόβλεπτες ανακαλύψεις, υπενθυμίζοντάς μας ότι υπάρχουν ακόμα πολλές πτυχές που δεν γνωρίζουμε για τις οποίες απαιτούν περαιτέρω έρευνα.

«Πιστεύω ότι ακόμα κι αν αποκαλούμε αυτό το είδος κοινό βάτραχο και πιστεύουμε ότι το γνωρίζουμε καλά, υπάρχουν ακόμα πτυχές που δεν γνωρίζουμε και ίσως δεν έχουμε σκεφτεί», είπε ο Dittrich στην Guardian.

 

 

Pin It on Pinterest

Share This