Kostas Karantzounis
‘Υστερα από μια βροχερή μέρα, πριν φύγει δροσερά αυτός ο φλογερός Αύγουστος, βρέθηκα στο αφιέρωμα για τον Ταρκόφσκι που παρουσίασε η «Ριβιέρα», μπροστά σε μια οθόνη κυριευμένη κάθε τόσο από τους στροβιλισμούς του νερού στον ωκεάνιο πλανήτη «Solaris».
Η ταινία, γυρισμένη το 1972 από τον Ταρκόφσκι, βασίστηκε σε ένα από τα πιο σημαντικά μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας, το «Solaris», του Στάνισλαβ Λεμ (1961).
Μέσα σε δυόμισι ώρες προβολής, ο εμπνευσμένος Ρώσος σκηνοθέτης δημιούργησε μια αριστουργηματική δυστοπία, όχι ανεξάρτητη από τη σοβιετική κοινωνία παρακολούθησης.
Με το «Solaris» δραματοποίησε φιλμικά την ανάδυση μιας εκμηδενιστικής για τον άνθρωπο πραγματικότητας και γεννήτριας εικονικών ομοιωμάτων, έναν κίνδυνο που συνδέεται σήμερα με την εξέλιξη της Τεχνητής Νοημοσύνης και απασχολεί την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα και όχι μόνο.
