επιμέλεια: Ελένη Σοφού
Η παράσταση Φάλαινα σε σκηνοθεσία και πρωταγωνιστική ερμηνεία του Πυγμαλιώνα Δαδακαρίδη έχει τραβήξει όλα τα βλέμματα ήδη από τις φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν.
Το θεατρικό έργο του Samuel D. Hunter Φάλαινα γράφτηκε το 2012 και παίζεται έκτοτε σε πολλά σημεία του κόσμου. Μεγάλη αναγνώριση έλαβε το 2022 όταν το μετέφερε στον κινηματογράφο ο Αρονόφσκι με τον Brendan Fraser να κερδίζει κοινό, κριτικούς και το Όσκαρ Α’ Αντρικού Ρόλου. Στο ελληνικό θέατρο το ανεβάζει για πρώτη φορά ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης σε θεατρική απόδοση του Αντώνη Γαλέου. Την περασμένη εβδομάδα τα κοινωνικά δίκτυα γέμισαν με φωτογραφίες και σχόλια γύρω από τη μεταμόρφωση του αναγνωρισμένου ηθοποιού με τα προσθετικά βάρους για τις ανάγκες του ρόλου (fat suit). Για την ιστορία να πούμε, πως ο Τσάρλι που υποδύεται έχει γίνει σχεδόν 250 κιλά, μετά την απώλεια του συντρόφου του Άλαν. Το βάρος που απέκτησε τα τελευταία δέκα χρόνια έχει προκαλέσει μια σειρά από θέματα υγείας, με τον Τσάρλι να ζει πλέον απομονωμένος στο σπίτι του.
Υπόθεση
Ο Τσάρλι, ένας αυτοκαταστροφικός, παχύσαρκος μέχρι νοσηρότητας, καθηγητής αγγλικών, που έχει χάσει κάθε επαφή με τον έξω κόσμο, μαζί και κάθε επιθυμία να συνεχίζει να βρίσκεται εν ζωή, «βουλιάζει» μέσα στον χρόνο περιμένοντας την λύτρωση από την ίδια τη ζωή. Παλεύει να συμφιλιωθεί με την αποξενωμένη κόρη του και με το ίδιο το παρελθόν του. Η Φάλαινα σε ωθεί να βρεις την ανθρωπιά σου σε χαρακτήρες που δεν είναι ούτε καλοί ούτε κακοί, που έχουν πλούσιο και περίπλοκο εσωτερικό κόσμο. Όλοι τους έχουν κάνει λάθη, αλλά μοιράζονται την επιθυμία να αγαπήσουν ακόμα και όταν οι άλλοι μοιάζουν ότι δεν μπορούν. Είναι μια ιστορία που θέτει το ουσιαστικό ερώτημα: μπορούμε να σώσουμε ο ένας τον άλλον; Αυτό είναι σημαντικό σήμερα, ειδικά όταν οι άνθρωποι φαίνεται να στρέφονται μακριά από τον διπλανό τους.
Η παράσταση
Το θέατρο Νέος Ακάδημος έχει μετατραπεί στο σπίτι του Τσάρλι με τα εξαιρετικά λεπτομερή σκηνικά της Αθανασίας Σμαραγδή. Στο επίκεντρο είναι ο καναπές και η αναπηρική καρέκλα που περνά την περισσότερη ώρα ο Τσάρλι, ενώ πίσω φαίνεται η κουζίνα. Παντού στο σκηνικό βρίσκονται ατάκτως τοποθετημένα ανθυγιεινά φαγητά και snacks (κουτιά από πίτσες, donuts, hamburgers, σάντουιτς, ζαχαρωτά και αναψυκτικά) που περιγράφουν τις συνθήκες στις οποίες ζει. Δίπλα του έχει το λάπτοπ του, καθώς εργάζεται ως καθηγητής μέσω τηλεκπαίδευσης.
Όπως και στην ταινία, το έργο Φάλαινα βασίζεται κατά κύριο λόγο στους ηθοποιούς που ερμηνεύουν τους ρόλους και στις μεταξύ τους συγκρούσεις. Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης δεν έχει μόνο τον πολύ απαιτητικό πρωταγωνιστικό ρόλο του Τσάρλι αλλά να διαχειριστεί και το μεγάλο σκηνοθετικό «στοίχημα» να ανεβάσει για πρώτη φορά το έργο στην Ελλάδα. Το έργο είναι ξεκάθαρα θεατρικό και απαιτεί από την πρώτη κιόλας στιγμής από τους ηθοποιούς να μπουν στα βαθιά.
Για τις ανάγκες του ρόλου του, ο Δαδακαρίδης έχει ξυρισμένο κεφάλι και κάνει καθημερινά μια μεταμόρφωση (Αδελφοί Αλαχούζοι,make up: Άρης Βερέμης/Έφη Τσιμπή) ώστε να φαίνεται υπέρβαρος. Η «μεταμόρφωση» περνάει και στον τρόπο με τον οποίο κινείται ή κάθεται στην σκηνή, αφού το βάρος έχει επιφέρει και σοβαρότατα θέματα υγείας όπως αναπνευστικά προβλήματα και καρδιακή ανεπάρκεια. Οι εντάσεις που βιώνει ο χαρακτήρας του προκαλούν αυξομειώσεις στην πίεση και αυτό γίνεται αισθητό από τον Δαδακαρίδη ακόμα και όταν είναι στάσιμος στον καναπέ.
Οι ερμηνείες
Η ερμηνεία του Τσάρλι δεν είναι μόνο ένα εφέ, παρόλο που μπορεί να θεωρήθηκε έτσι από χρήστες των κοινωνικών δικτύων που δεν έχουν δει ακόμα την παράσταση. Ο Δαδακαρίδης πολύ σχολαστικά και μεγάλη ευαισθησία ανέδειξε τις ποικίλες συναισθηματικές καταστάσεις από τις οποίες περνά με καταιγιστικούς ρυθμούς ο ήρωάς του. Είναι πολύ συγκινητικό να βλέπεις έναν ήρωα επί σκηνής να βιώνει σε λιγότερο από ώρα τις αυτοκαταστροφικές συνέπειες της διαχείρισης του πένθους του αγαπημένου του αλλά και την επανασύνδεση -πριν το οριστικό αντίο- με τη γυναίκα και το παιδί του.
Πλάι του βρίσκεται η Λιζ που υποδύεται συγκλονιστικά η Ευσταθία Τσαπαρέλη, νοσηλεύτρια και φίλη του Τσάρλι αλλά και αδερφή του Άλαν, του συντρόφου του που πέθανε πριν δέκα χρόνια. Η Λιζ αποτελεί τον πιο αφοσιωμένο άνθρωπο στον Τσάρλι και παίρνει τον ρόλο της φροντίστριάς του.
Την Έλι, την κόρη του Τσάρλι υποδύεται η Ασημένια Βουλιώτη, δίνοντας το νεύρο της θυμωμένης έφηβης. Η σχέση της με τον Τσάρλι είναι ανύπαρκτη αφού είχε να τον δει 15 χρόνια, δηλαδή από όταν ήταν 2 χρονών όταν εγκατέλειψε ο Τσάρλι την οικογένειά του για να βρει τον εαυτό του. Τη Μέρι υποδύεται η Τζωρτζίνα Παλαιοθόδωρου, που εμφανίζεται μόλις σε μια σκηνή, αλλά δίνει πολλά για την διάσταση του πρώην ζευγαριού όλα αυτά τα χρόνια.
Θα ήθελα να κάνουμε ειδική μνεία στην ερμηνεία του Γιώργου Μπένου ως πάστορα Τόμας, που συμπυκνώνει την στάση της μικροκοινωνίας απέναντι σε μια σχέση σαν αυτή του Τσάρλι και του Άλαν και δίνει απάντηση για την μεταστροφή του Άλαν λίγο πριν πεθάνει. Ο πρεσβύτερος Τόμας, είναι Μορμόνος, μια αίρεση ιδιαίτερα δεδομένη στην Αμερική, την οποία διαδίδουν και πόρτα-πόρτα προσπαθώντας να προσηλυτίσουν κόσμο.
Στην αρχή του έργου, ο Μπένος εμφανίζεται ως ευδιάθετος και καλοπροαίρετος νέος που θέλει να βοηθήσει έναν συνάνθρωπό του. Όσο προχωράει ο σκηνικός του χρόνος, καταλαβαίνουμε ότι έχει κι άλλες ποιότητες από κάτω. Στις σκηνές του με την Έλι, βλέπουμε και το «αντιδραστικό παιδί» που ευχαριστιέται να καπνίζει χόρτο, έχει παραβατική συμπεριφορά και ζει μακριά από τους γονείς του. Στο τέλος του έργου, αποκαλύπτει το προσωπικό του πρόσωπο, το ομοφοβικό μίσος που τρέφει που συγκαλύπτεται από την θρησκευτική του πίστη.
Κινηματογράφος ή ταινία;
Γιατί πρέπει να διαλέξουμε ένα από τα δύο; Πράγματι, η ταινία του Αρονόφσκι και η ερμηνεία του Brendan Fraser έχουν χαρακτεί στην μνήμη μας -είναι και πρόσφατη- προκαλώντας έντονα συναισθήματα. Και τότε όμως, ήταν πολύ έντονη η αίσθηση πως πρόκειται για ένα θεατρικό έργο και αλλάζει η επίδραση του έργου, λόγω της άμεσης επαφής ηθοποιών και θεατών. Γενικότερα, δεν πιστεύω ότι έχει νόημα να προσπαθούμε να επιλέξουμε αν είναι καλύτερη μια ταινία ή μια θεατρική παράσταση. Κάθε είδος φέρει τα δικά του στοιχεία και αξίζει ξεχωριστή προσοχή.
Ναι, η παράσταση Φάλαινα αξίζει τη βοή που έχει ξεσηκώσει ήδη και είναι μια δουλειά που κρύβει πολύ κόπο από πίσω ώστε να έχει ρυθμό και αληθοφάνεια. Η ερμηνεία του Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη και των έτερων ηθοποιών της διανομής, κάνουν την παράσταση μια γροθιά στο στομάχι που προκαλεί ένα εύρος συναισθημάτων.
Ταυτότητα της παράστασης:
- Διανομή:
Τσάρλι: Πυγμαλίων Δαδακαρίδης
Λιζ (νοσηλεύτρια/φίλη Τσάρλι): Ευσταθία Tσαπαρέλη
Τόμας (πάστορας): Γιώργος Μπένος
Έλι (κόρη Τσάρλι): Ασημένια Βουλιώτη
Μέρι (πρώην σύζυγος Τσάρλι): Τζωρτζίνα Παλαιοθόδωρου - Συγγραφέας: Σάμιουελ Ντ. Χάντερ
Σκηνοθεσία: Πυγμαλίων Δαδακαρίδης
Θεατρική Απόδοση: Αντώνης Γαλέος
Πρωτότυπη Μουσική Σύνθεση: Θοδωρής Οικονόμου
Σκηνικά: Αθανασία Σμαραγδή
Κοστούμια: Άγις Παναγιώτου
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Βοηθός Σκηνοθέτη: Παναγιώτα Παπαδημητρίου
Φωτογραφία / Trailer: Πάτροκλος Σκαφίδας
Γραφιστική Επιμέλεια: Μαύρα Γίδια
Prosthetic Make Up Artist: Άρης Βερέμης/Έφη Τσιμπή
Επιμέλεια Μαλλιά / Μακιγιάζ: Εύα Τόμπρου / Le Boudoir
Διεύθυνση Παραγωγής: Ιωάννης Παντελίδης - Την μεταμόρφωση του Πυγμαλίων Δαδακαρίδη σε Τσάρλι, καθώς και όλα τα εφέ της παράστασης επιμελήθηκαν οι Αδελφοί Αλαχούζοι
- Προβολή/Επικοινωνία: Αγλαΐα Παγώνα
- Εισιτήρια: https://www.more.com/theater/i-falaina/
viewtag.gr
